Sonumsun Şiiri - Burcu Karakaya

Sensizlik çekiyorum bu sonbahar akşamında,
Gözlerimi yakıyorum her sensiz kalışımda,
Ben ki hep kıskanırdım o sıcak şömineyi,
Şimdi tutuştu kirpiklerim gözlerimin ateşinde.
Elimdeyse bir şişe kanyak,
Yudum yudum sensizlik içinde,
Yüzüyorum pespembe bedeninde.
Sonbaharda yaralanmış yapraklar gibi ellerin,
Kalbindeyse bilinmeyen adaların sessizliği,
O adalar ki ne sevgiler koklamış, ne sevgiler görmüştü,
Hepsinin üstü ıslak çam kokusuyla örtülmüştü.
Yüzlere esen rüzgarda ve ten kokusundaydı aşk,
Ormanlarıydı büyüleyen bir tutam yaprak,
Sendin, sensizliğimdi, yaşamımdı aklımı çelmeleyen,
Düşmüyordu, düşürmüyordum gözyaşlarımda hep sen,
Bir damla yaşı bile kurutup ellerimde saklasam,
Hiç bir denize akmasam akıtmasam,
Gördüğüm rüyalarda seni sonsuzluğa taşısam.
Meleklere sormadan açsam kapılarını cennetimin,
Bir buket kırmızı ve beyaz esmer teninde dolaşsa dudaklarım,
Çıplak bir ruh teslim ettim ellerine,
Ruhumun öpülesi her yerinde sen vardın tek sen,
Ebediyette hep birlikte olabilirler mi ruhumsun,
Sonsuzluğun tek noktası seninle olduğum yerdir sonumsun! ...

Burcu-Umut
18/10/2000
İzmir