Sonuçta İkimiz de Şair Olduk

Sen sadece sokaktaki çocuğun
Su alan delik ayakkabısından
Soğuktan donmuş minik ellerinden
Vıcık vıcık çamurlu,taş yollardan
Bahsettin hep,şüpesiz bunlar doğru…

Fakat ben damdan akan damlalardan
Damlalara sarılıp yatanlardan
Soğuktan morarmış minik ellerden,
Çıplak ayaklarla sayısız kere
Korka korka basıp sert,taşlı yere
Yürüyenden bahsetmedim,yaşadım.

On kilometre uzağa ayazda
Köpek havlamaları arasından
Sarp dağlardan,derelerden geçerek
Yayan,kitapsız,deftersiz,kalemsiz;
Önlüksüz,ilkokula gidenlerden,
Bahsetmedim,yaşadım ben çok kere.

Ben hem yağan karın hem de yağmurun
Romantik oluşundan bahsettim ben hep,
Hem de bunların çilesini çektim.
Hem semere bindim ben hem eyere.
Sen bunlardan sadece hep bahsettin,
Hiç birini görmedin,yaşamadın.
Sonuçta ikimiz de şair olduk,
Bir tek farkla:Sen bir,ben iki kere.