Sonu yok Aşk Şiiri - Asiye Taşkın

Sonu yok Aşk

Sonu yok bir aşkın,
Son sayfasında,
Kaldı şimdi sadece adın.
Siliniyor yavaş… yavaş,
Gözlerimden de git gide yüzün.
Bir varmış,
Bir yokmuş ile başlıyor,
Dillerde artık inan,
Anlatımı öykümüzün.

Oysa ben bilirsin,
Tek bir gülüşüne senin,
Dünyayı feda ederdim.
Hayat biter bir gün ama,
Senin rüyan bitmez derdim.
Ve..ben, bu söz üstüne
Sonu yok bir aşka nerdeyse,
Bir ömür verdim.
İşte bu yüzdendir aşktan yana,
Bitmedi hiç benim derdim.
Her zaman hüzündüm.
Her zaman kederdim.

Şimdi sen benden ayrı,
Benden çok uzak.
Kim bilir nerelerde,
Kiminle yaşıyorsun.
Ve… doğan her yeni güne,
Ve… Hangi gözlere aşk ile,
Bakarak başlıyorsun.
Hala ışıklar dolaşıyor mu?
O derin gözlerinde.
Hala kelebekler uçuşuyor mu?
Mutluluk içindeki sözlerinde.

Ben mi nasılım?
Nedir mi halim?
Sorma sevgilim sorma.
Ben artık o eski ben değilim.
Gözlerim buz gibi şimdi
Yüreğim ise donuk.
Olamadı kalbime,
Olamadı hiç kimse.,
Senin ardından hiç konuk.
Bilmiyorsun… bilmiyorsun.

Asiye Taşkın
14.09.2014