Sonsuzum Ol Şiiri - Mustafa Gündoğmuş

Yüreğimizde hapis kalsın bu aşkın müebbeti
Göz yaşlarımızda kaybolsun bu sevdanın esareti
Üzerimize güneş gibi doğsun bu sevgimizin beraati
Bu aşkın zindanı sen oldun mahkumu ben

Hüznünle,sevginle,mutluluğunla,aşkınla kısacası herşeyinle ilmek ilmek yazdım seni
Ufuklara doğru bakarak, hayal meyal benliğime çizdim seni
Ey saçının bir teline kurban olduğum yarim,deli gibi sevdim seni
Bu aşkın kağıdı sen oldun kalemi ben

Gözlerin beni beden alan masmavi bir gökyüzü gibi
Bu koskoca dünyada hasretinle yaşamak, uçsuz bucaksız bir feza gibi
Sevdan öyle ağır öyle güçlü ki,tarifi mümkün olmayan bir kasırga gibi
Bu aşkın evreni sen oldun dünyası ben

Satırlara döktüm bu sevdanın zorluğunu,çilesini, azmini hece hece
Sensiz gene uykusuzum,tatsızım, harap ve bitabım bu gece
Kim ne derse desin bizim sevdamız çok yüce
Bu aşkın şiiri sen oldun şairi ben

Can bedenden çıkmayınca,bu sevdanın alevi sönmez
Gerçekten sevenler verdiği sözlerden asla dönmez
Yürek yanıyor,gönül eriyor yaşamayan bilmez
Bu sevdanın ateşi sen oldun közü ben

Sevdiğini hor gören dünya ahiret gülmez
Sevenler aynı kalpte yaşar başka mekan seçmez
Sevdan öyle büyük ki ömrü billah geçmez
Bu aşkın ruhu sen oldun bedeni ben

Fetih edip taht kurmuşum kalbindeki gönül sarayına
Savaşmışım aşkımız için, meydan okumuşum alayına
Sevdam ile müğrümü vurmuşum,yüreğinin her alanına
Bu aşkın fermanı sen oldun saltanatı ben

Sevda gelmesin başa, gel gör ki dövünmek boşa
Aç kalbini yarim geleyim koşa koşa
Gel tut şu elimi sevdamızı yaşayalım çoşa çoşa
Bu aşkın biatı sen oldun sefiri ben

Hep hayaller kurduk mutlu bir yuva kurmak adına
Varamadık sevdamızın doya doya tadına
İnşallah seninle evlenip,yakışanı yapacam,bu sevdanın şanına
Bu aşkın gelini sen olacan damadı ben

Can melisim seni ilk gördüğüm gün kalbimden vurulmuşum
Gözlerim kimseleri görmez olmuş,dilim tutulmuş,susmuşum
Bu kalbimdeki saltanatın,tek varisi sen olmuşun
Bu aşkın ahiri sen oldun evveli ben