Sonsuzlukla biterdi Şiiri - Gencay Coşkun

Ay ışığı akşamlarında
Alnıma bir yıldız düştü
İçime de bir hüzün
Hüzün oldu yüzüm gönlüm
Çok sert bir iç hesaplaşması
Bildiğin gibi hiç değil
İçim kan revana dar geldi
Çok fazla geliyordu
Yutturulmak istenen hayat
Bunlar gerçek değildi
Birinin artık fişi çekmesi gerekiyor diyordum
Yeni açan papatyalardan utanıyordum
Susuyordum
Göremediğin bir alevi söndürebilir miydim ki?
Yangınlara hüküm salayım
İçimi sus pus yapamazken
Çok sıcak bir yazın
Serin esen meltemlerini getirebilir miydim ki?

El kol bağlı
Oturamazdım yerimde
Oluk oluk düşünce akardı beynime
Öfkemi kontrol edebilir miydim ki
Hücrelerimdeki ışığı saçabileyim.
Saçma sapan günlerin
Sancısını çekiyordu yüreğim
Ne kadar kaldı söyleyin
Ben size hiç yabancı değilim ki
Her sınavın süresi bellidir
Bu eziyettin baharı nerdedir
Anahtarı kimdedir
Sevdikçe acıtıp kanatıyordum
Kanımdan can gidiyordu
Kaç canım kalmıştı bilmiyorum
Kedilerle aşık atabilir miydim ki?

Kızdıkça kapanıyordum içime
İçimde koskoca bir kâinat büyütüyordum
Dudaklarım kupkuru
Demire çatan
Güzü göç yapan zaman
Sana gücümü yetirebilir miydim ki?
Yaşadıklarımı ufalayıp
Kuşlara yem yapayım.

Düşünmekle başlardı her yol
Sonsuzlukla biterdi
Sonsuzlukta bir nokta
Tut tutabilirsen
Geldiğim gibi gidebilir miydim ki?
Yıldız elimde sonsuzluk beni beklemesin…