Sonsuzluk dediğin şey,
Belki de en derin iç çığlığımdır.
Bir bakış, bir anlık bir sessizlik;
Bir dakika, bir ömür kadar uzun ve derin.
Sonsuz bir kayboluşun ortasında,
Yüzünü hatırlamak,
Zamanın dilinden daha hızlı kaçmak gibi.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta