Sonsuzluk Çemberi Şiiri - Cihat Şerbetçi ...

Umarım yüreğini dağlayan alevler,
acılarını bırakmıştır geride.
Derinleştikçe,
tanınmaz olmuştu acılarımızın rengi.
Sürülmüş topraklardan doğup
gömüldük açacak çiçeklere,
kokularımızı devşirdik,
bitimlerden sonsuzluk çemberine.
Bir elin parmaklarıncaydı
kalan dost sayısı.
Bu yanda azaldık gidişinle,
çoğalttın diğer yanda göçenlerimizi.
Sevgilerde büyü, ışıklarda uyu,
buluşuncaya kadar
ruhlar evreninin bir yerinde.