Sonsuzluk Adımları Yarına...

bir nefes koynumda
ulaşılmaz enğin derin derin
serinlik günlere hasret ne varsa
günden günlere uzanan sonsuzluk
adı yaşam var olan koynumda
olmaz bir rüya gördüklerim
ya göreceklerim
bilmek istediklerim
bir nefes koynunda
bir hayat evren yolunda
yürüdüğüm sonsuzluğa
aşk hazinesi yürek
tanıştığım ilk sokak
ardı süreklendiğim mevsim
canımı yakan ufunetlerim
hayat hiç bitmeyecekmiş gibi
devam eden sonsuzluk gününde
selam ettiğim dost yüreklerle
uzandım baharın ortasına
papatya yanaklarımda
bir hüzün öylesine
öylesine bir sevinç
bitmeyen nefes gibi
sonsuzluğa bir adım daha
sevinç hazinelerim aşk sohbetinde
dost özleminde geçirdiğim zamanları
hatırlar hatırlar selamlarım
bir nefes koynumda
alıp sürüklediğim günlerim
gecelere hoyrat geçen zamanda
aslını sorguluyor beyaz sayfalara
ilerlediğim sonsuzluk ardında
bırakmak istediğim hüzün
yeni bir zamana
koynumda yanlızlık
ardımda ufunetli küçük bir çocuk
uzandığım elma dalında
sallanıyor gördüğüm düşlerim
koparmak isteyen yürek
çekip sorgulayan hürriyetimle
bir nefes yetiyor o anda
sonsuzluk erişmiyor yakama
kısa bir film kısa bir gün
bitiyor yeni yaşımda
hiç bitmeyecek gibi hayal ettiğim
sonsuzluk koynumda
sokulmuş yanağıma
bir öpücük istercesine
ısıtan enginleri derinde
bir çocuk daha aslında
hiç bitmemiş oyunları
sakladığı mızıkayı pollyanna'yı
sarmış koynunda
sonsuzluk ve yokluk
yapışmış her iki yakasına
papatya yanakları bir daha
uzanıyor her solukta hayata
yaşanmamış anlara zamana
ardı umut dostluk umuduyla
niçe niçe yıllara...