Sonsuzluk Abidesi Şiiri - Zülfü Evin

Bir nisan yağmurunun tanesinde gizliyorum seni
Toprağa düşünce coşacak bir gün
Şu karlı toprağın altında gizlenmiş hayalin
Güneş ışıklarıyla açacak bir gün
Ne zaman, nereden, nasıl baksam hep aynı
Değişmez çehre, sonu hep aynı yerde
Çekiyorum gözlerim önüne ince perde
Mıhlanıyor yalnızlığımda, aklıma senli düşünce
Gitmek istiyorum, özgürlüklerin olduğu bahçeye
Bağlıyor, tutup atıyor, zindanlara varlığın
Çekilip bir kenara, kalmak istiyorum yapayalnız
Sorgular başlıyor, sualler senin zorluğun
Sonra uyanıyorum mağrur bir uykudan
Sen kokuyorsun, bin bir kanatlı papatyalar arasından
Takılıyorum peşine, kesik kesik gelse de sesin
Vardığım nokta, ya uçurum ya da sonsuzluk abidesi