S / O ‘ Nsuzluk …Kararır ve kaybolur yavaşça… Önümde hiç yokken beliren o parıltı. Kafamda yanan bir ampul gibi aydınlatır ilk etrafı ve sonra küçülür. Bakarım ona sadece.
Yol alır düşüncelerimde. Yanaklarımı uyarır gözlerim. Ve yanaklarım kurumuş dere yataklarına ikazda bulunur ve şaha kalkarmışçasına saygıyla eğilir gözlerime doğru,gözlerim görür bunu ve yanaklarım hazırlanırken sele bu insanın derdini anlar gibi yaparak elinden gelen en iyi hizmeti sunar bana.
Hissederim onun hissettiği boşluğu. Bana hep kızar ben ağladığımda.
Çünkü o gözyaşlarıdır ona sevdiğini hatırlatan. Ben koparıyorum ondan bencilce o hatıraları. Yad etmeyi yasaklıyorum adeta ona. Canım yüreğim çırpınır sadece. Eksilir o anılar hafızasından ve giderek artan boşluğun pervasız kokusu kalır geriye. Boğmaya çalışır yüreğimi o koku.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta