Sonsuzluk Şiiri - Hatice Güzen

Buzdan bir kabuk içinde uyudum,
Kör bir güneşin eşiğinde.
Zamanın kalbinde, donmuş bir an,
Bir kar tanesinin izinde.

Ellerin üşüdü mü, yokluğumda?
Saçlarını okşadı damlalarım sonsuzlukta,
Ve her yudumda,
Susuzluğu bıraktık, bir arada.
Gökyüzüne yükseldim, bir yağmur oldum,
Sonsuz bir döngüde kaybolduk,
"Hiç" "bir" şey kaybolmadı,
Sadece birleşip bir olduk.
Ve her dönüşte yeniden başladık,
Hiç bitmeyen bir sonsuzlukta.

Hatice GÜZEN