Sonsuzluğun rengi…
Yüzüyor umutlarım, gözlerinin yaşında,
Tenimi yorgunluğun, dokunuşu sararken…
Sokaklar dar geliyor, nefesimi boğarcasına,
Yaşayamam yalnızlığımı, yokluğun yanımdayken…
İçimde sorumsuz bir duygu, hükmediyor beni,
Anlatılmaz yaşanır türden, yok ediyor sevgimi.
Acı çekiyor tenimde anılar, bir işkenceyim kendime,
Ve işte yine böyle devam ediyor, sonsuzluğun rengi.
Oktay ÇEKAL
13.01.2015-21.02
Kayıt Tarihi : 10.10.2015 15:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!