Sonsuzluğun Başlangıcında Şiiri - İsmet ...

Işık saldılar sonra haber verdiler
Ağlıyorum gülmeye başladım birden
Konuşmak istiyordum gül dediler
Göz bebeklerimden mevsimler geçti
Seninle yaşadığım o mavi ve yeşil mevsimler
İçimden bir şeyler koptu
Bendim sendin yani bizdik yani maziydi
Aşkımızdı koca bir hayattı ikimizin yaşadığı
Sonsuz bir yolculuk başlayacaktı belli
Ve beni hazırlıyorlardı eminim son bir defa
Yaşatıp seninle paylaştığımız o güzel mevsimleri
Işık geldi yüz binlerce ışık
Bildiğim renklerle tanımlayamadığım
Kaybolmaya başlamak geliyor içimden
Ama gözlerini o ela gözlerini silemediler
Çünkü ela gözlerinde yaşamım saklıydı ben saklıydım
Ne zaman o gözlere dalsam kendimi gördüm
Umutlarım saklıydı hayallerim mutluluklarım saklıydı
Yanlızca o gözlere dalınca kayboldum eridim tükendim
Işığın parlaklığı
Gözlerinin aydınlığı yanında çok sönük kalıyordu
Gitmek istemiyorum,direniyorum gideceksin diyorlar
Biraz daha ne olur biraz daha diyorum yalvarıyorum
Olmaz diyorlar ışık geldi seni hemen almadan /gitmez diyorlar
Emir böyle vakit doldu / bitti mavi gezegendeki yaşam
Eğer çok istiyorsan onu bu kadar çok seviyorsan
Söyleyelim bu ışık
İkinizide içine alır istermisin diye soruyorlar
Bir çığlık atıyorum
Kaderse benim kaderim
O yaşasın ve nefes alsın
Mavi gezegende bensiz bile olsa
Biraz daha
Yani kaderinin yazdığı kadar dolaşsın
Diyorum ve istiyorum
Ve ışığın içinde
Ela gözleri sayıklayıp kayboluyorum