Güneş sönüyor yavaş yavaş ölümün girdabında.
Baharlar yanıyor, susuz kalmış aşkın azabında.
Ne renkler canlanır, semanın asılı duran bulutlarında
Ne de hayaller umut salar, hayatın biteceği zamanda.
Rengârenk bahçelerde gülmeyi unuttu gözler bir anda.
Yalnızlığın pençesinde bir yanım umuttu bir yanım hayat.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta