Sonsuzlaştırılmış Şehir

Kuş olup uçayım derken kanatlarınla Üsküdar'a
Yalınayak, çırılçıplak saltanatıma bakakalıyorsun.

Sahte diyarların hayatsızlaştırılmışlığına inat
Ekmeğime katık, Bostancı'ya meydan okuyorsun.

Biçimsiz bir otobüsten el sallama pahasına Tarlabaşı'ndan
Kendini güvercin curnatasında sessizleştiriyorsun.

Az kokulu Haliç'ine inat kapkara gecelerin
Hırkanı Sarıyer'e doğru ters giydiriliyorsun.

Evlat tadında kimi zaman, hatta anne tadında
Tüm duygularımı inceden kendince Süleymaniyeleştiriyorsun.

Desem ki koyu kahve içimi korkular kaplasa
Boşluğa bırakıp kendini Kadıköy bestesi çalıyorsun.

Bakışlarında bazen konuşmalar var, Beykoz gibi küskün
Kalabalık oluyor, karanlıkta Tophanelileştiriliyorsun.

Bazen öyle yaralıyor ki sensizliğin korkusu
Bedenim, duygularım ve İstanbul diyorsun
Sen nedensiz, tarifsiz bir büyüsün edebiyatta,
Her yanım mavi, her yanım şiir, her yanımı tarih sorsun
Noktanın bile kendini üç tane gördüğü sarhoşlukta
Aklıma gelip sonsuzlaştırılmış Tanrı'ca, benim oluyorsun.

25.08.2008