Bir ben kaldim, gittiler; birer birer gittiler.
Yer ayaz, gök parlak, çatımı yıkıp gittiler.
Taş duvar kaldı buz gibi, kalanını söktüler.
Sanki ruhumu kum gibi, mezara döktüler.
Bir sütun var sırt verdiğim, ötesi yıkıldı.
içimde yangın, su verecek testim kırıldı.
Ey yâr; kalmadı bende bir şey, yokdan da azım,
Sonsuza hasret ruhum, yoktur ecele nazım.
Kayıt Tarihi : 21.10.2021 14:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!