Sonsuz Yokluk Şiiri - Eren Yıldız 2

Umutlarımıza paslı hancerler batırıp
Tüm önceliklerimizi alıyorlar hayattan..
Aşk denen eksikliğimiz
Kötü günlere bir işaret
Önce renklere
Sonra şarkılara dokunduk
Ve tüm güzelliklerin eşiğinde,
Yetim kalıp, kaybolduk..
Yaşamak soğuk
Yaşamak kalabalıklarda
Sessiz çığlık
Yaşamak bu kez
En büyük savaş,
Yaşamak bir kişi
Yaşamak hiç kimse!
Tarih yazar
Ziyan geçen günleri
Sonsuz rehavet yokluğun
Ve sonsuza solduran yokluğun
Taşan ve hırpalanan
Toyluğum,yetim!
Ağlarım, gülerler
Hepsini yaşarım
Hayat değişir.
Örümcek kafalar,
Girdap, çiğ ve titrek
Ölümden beslenen ruhum
Yıkık
Anlamsız
Ve çığlık çığlığa
Gemilerim ihtişamla kaçarken insanlardan
Bir gönül kırıklığına daha tanık
Batıyoruz hep birlikte
Yaşamak tek!
Oyun devam ediyor
Yaşamak çift...
Aşk ise kaç bilinmez?
Dörtlüğe yetmez yürek..
Sancılarımız kurt sofrasında
Gelinen nokta ziyafetleri
Geldikleri yer sevgisizlik
Tehlikeli bir oyun yaşamak
Ve bilerek basıyoruz tüm mayınlara
Artık daha kırılgan nefes alışlarımız
Ölen biri var zamanla
Dertler tükenecek
Hayatta kalanlar devam etsin
Ben gideceğim...

(22.12.14 Adana)