sen hiç
sonsuz ve sessiz bir boşlukta
süzüldüğünü
bazen en ufak bir esintide
sürüklendiğini
kimi zaman gözlerini bile
kırpamadığını
sanki havada hiç hareketsiz
donmuş gibi asılı kaldığını
düşünüp hissettin mi
sen hiç bu çaresizlikte
belirsiz bir yörüngede savrulup
bazen karanlıklara aktığından
bazen, apansız çıkıverdiğin
aydınlıktan
kör oldun mu
dalından düşen son yaprağın
havada çıkardığı o korkunç
hışırtıdan
ürperip korktun mu sen hiç
sen hiç o son yaprak oldun mu
Hüsnü AytekinKayıt Tarihi : 17.1.2005 21:47:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hüsnü Aytekin](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/01/17/sonsuz-ve-sessiz.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!