Sonsuz Uyku Şiiri - Abdulsamet Gözübüyük

geceye kabus gibi çöktü sis
ruhum daralıyor
sokakta insanlar belli belirsiz
sanki birer hayale bürünmüşler..

bir ses bölüyor uykumu
'yalnızlığa lanetlendin sen'
gecenin en kör vaktinde
korkuyorum..

kan ter içinde kalıyorum
yüreğim zorluyor bedenimi
sağıma soluma bakıyorum kimsecikler yok
her yer zifiri bir karanlık..

bedenim sarsılıyor, titriyor
çaresizce çırpınıyorum,
beni bu kabustan çekip alacak bir el bekliyorum
gece bitmiyor, saatler duruyor..

içimde tarifsiz bir korku
hayat anlamını yitiriyor bir anda
bomboş gözlerle bakıyorum kendime
ve derin, sonsuz bir uyku..