Sonsuz Sevgi Şiiri - Nihat Gülle

Güller bülbüller sevda için yaratıldı
Sevenler sevilenler inandı aşka
Aşk,sonsuzluğun sırrı,hayatın gizemiydi
Her gönülde gül aşkı,başka başka

Aşıklar birlikte kanatlanıp uçtular
Aşk ile sevenler nice boyut aştılar
Hiç bir şey unutturamadı sevdanın tadını
Burak koydu Mevla ilahi aşkın adını

Çorak gönüllere düşmedi sevda yağmuru
Nefsi rehber seçenlerin sevgisizdi hamuru
Aşıklar sevda nehrinde akıntıya bıraktı kendini
Sevgisizler kürek çekti akıntıya,aşamadı kaderini

Sevenler direndiler ayrılık rüzgarlarına
Hiç bir şey benzemezdi aşkın nev baharına
Güzelliği öz kaynağından almıştı fırtına kuşları
Rüzgarların uğultusuyla karışır aşıkların ahları

Aşktır gözlerin görmediği güzellikleri görmek
Aşktır kelimelerin anlatamadığı coşkuyu yaşamak
Aşktır sonsuz hayata yeniden doğmak
Aşktır sevda ile her baharda yeniden dirilmek

Bir gün kopacaksa kıyamet gelecekse dünyanın sonu
Sevgisiz kalmıştır o gün inanın yeryüzü eni konu
Güneş bile doğmaktan utanır sevgisizlerin üstüne
Mehtap bile sakınır ışığını aşksızların gönlüne

Aşk gönüle doğan bir ay,batmayan bir güneş
Aşık olmayan kalpten inmez gözlere bir damla yaş
Ruhlar yaratıldığında kimi akıl topladı kimi sevda çiçeği
İşitin ey erenler Hakkın nefhasıdır,ruhudur sonsuz sevgi

Nihat Gülle
Şair ve yazar