Sonsuz Sessizlik Şiiri - Adnan Yeşiltaş

Hiçbir acı sonsuza dek sürmez
Kalıcı değildir hiç bir saadet
Yoklukta öyle yalnızlıkta...
Uçsuz bucaksız bir bataklıkta.

Kuş uçmaz,
Kervan geçmez,
Bir sen geçersin...
Ne zaman çağırsan ben gelirim
Sol yanımın içinde,
Üstelikte en derinde...

Zulamdadır bir ben bilirim
Kimseler bilmez,
Kimseler görmez.

Başımdaki en büyük bela...
Gah tebessümle uyuduğumda
Gah ağlayarak uykuya daldığımda
Bütün gülüşmelerin,
Bütün iç geçirişlerin,
Sonu sana çıkar...

Bir kabustur her halükarda
Bir can pazarı
Her defasında,
Herkes kurtulur da,
Bir ben sağ çıkamam...

Öyle ki,
Sanki dünya zevki sefada
Bir benim iki elim kanda...
Çoğu zamanda senin yakanda.

Çiçekler konuşur,
Böcekler konuşur,
Kuşlar konuşur da,
Bir benim dilim dönmez olur.

Konuşabilseydim yorulmazdım
Herkese her şeye,
Böylesine darılmazdım.
Şimdiki aklım olsa,
Böylesine susmazdım
Susmaya alışmazdım...

Bir kere ölür insan değil mi?
Her günün,
Her gecenin sonunda,
Giriyorum tabuta...

Derler ki,
En beteri çaresizlik
Daha beteri,
Hatta,
En beteri...
Sonsuz sessizlik.