Sonsuz mutluluk Şiiri - İlknur Topaloğlu

Bir tutam mutluluk için
Nelerden geçmedi insan
Duygularından, değerlerinden
Sevilmek hayalinden ya da haylindeki sevgiden
Oysa ki ufacık bir mutluluk kırıntısı olsa yeterdi
Yetecekti...

Her sabah aynı gökyüzüne bakarken
Ulaşamamak hayallerine
Ertelemek geleceği, geçmeyen günlerde
Ağlayamamak belki de acınılası haline
Kirpikleri ıslanmasın diye saklanmak en kuytu köşelerde
Kimseler bilmesin diye kendinden bile gizlenmek
Oysa ki ufacık bir mutluluk kırıntısı olsa yeterdi
Yetecekti....

Kan revan içinde koşuşturmalar da bile
Hırçın kalbinin nabız sesi duyulmamakta
Nefes alması kâfi görünen sahnede
Bayat bir oyun sergilenmekte
Öldüm mü diye sorup dururken kendine
Oysa ki ufacık bir mutluluk kırıntısı olsa yeterdi
Yetecekti...

Zaman su gibi akarken
Boğulma telaşı sarmış hislerinin
Soluksuz kalmasını izlemek acıtsa da canını
Olsun be olsun diyordu her defasında kargaşadan yenik düşen beyni;
Yine gün doğacak,gece olacak belki birgün, bu gün o gün olacak !...
Ve güneş mutluluk şehrinden üstüne doğacak,
Sıcaklığın da kavrulurken tüm hasretlerin, hayallerin,ümitlerin
Tekrar canlanacak yeni bir hayat suyunda
Ve bu kez yüzeceksin engin denizlerde
Belki birgün ya da o gün belki de bugün diyordu....Sessiz,sakin ama çığlık çığlığa...
Ve inanıyordu ufacık bir mutluluk kırıntısı yetecekti sonsuz mutluluğa....

İlknur Topaloğlu