Sonsuz Kalp Şiiri - Sabri Özcan

Yalnızlığıma dokunur yokluğun
Yokluğuna yük olur varlığım
Gül çiçeğine düşen çiy misali
İlk güneşle silinir gözyaşların

Gülüşünle hatırlarım hayalimde
Bir hayalin peri gülümsemesi
Rüzgarla savrulan tüllerin ardında
Tutuşmuş bir duvak kabusum olur

Zaman dönüp duruyor sonsuzlukta
Ölümü gözleyen bir bekçi belki
Ayrılıkların çetele tutucusu
Zaman o galip savaşçı yoklukta

Ölürüz elbet birgün
Aşklarımız kalır yarına
Ayrılıktan yankılanan ahlarımız
Bir de affedilmemiş günahlarımız

Kızıl bir güle benzeyecek gök
Bitecek acılar ayrılıklar unutuşlar
Bitmeyecek yalnız aşk var
Cennete kalmış kavuşmalar

Sevmek güzeller içinde en güzeli
Başka bir sevgiyi yaşatmayacak
Ölmek gibi bir sevmek
Sonsuza kadar yaşatır kalpleri