Sonsuz Göğün Fısıltısı

Her nefes bir ezgi, kainat bir sahne,
Ruhun ince sazında titreşir nağme.
Sessiz bir çığlıkla yankılanır ahenk,
Zamansız bir yerde durur kalbe mühür.

Ey göğün raksıyla ürperen bedenim,
Yalnızlık perdesinde saklıdır tenim.
Bir güneş doğar ansız, karanlık diner,
Varlığım manaya vuslatla döner.

Dakikalar sancılı, her biri bir son,
Ölümün eşiğinde susar tüm canon.
Fakat sevgiyle örülür ince nakış,
Ömür dediğin bir derviş bakışı.

Kuşlar geçer, kanatlarında bir sır,
Yüreğe işler, sözlere sığmaz bir çığır.
Gizemin yankısıdır bu devran,
Her nota bir dua, her dua ferman.

Ey kâinat orkestrası, dinle beni,
Sesim karışsın yıldızların senfonisine.
Bir damla ömrümle aktım denize,
Her an bir vuslat, her an kefene.