Sonsuz Gidiş Şiiri - Deniz Çiloğlu

bu sabah uyandığımda
çok başka bir sancı vardı yüreğimde
gidişinin,bitişinin,özleminin acısından
çok daha başkaydı bu
öyle bir şey değildi

birden içimin yorgun sokaklarında
bir sela duyurdu kendini
aşkımın ağıtı inletti her yeri
sonra her yer kalabalık oldu birden
eş,dost ağlamaklıydı
engel olamadım,susturamadım ağıtımı

benden başkası bilmiyordu
içimde kopan fırtınayı

bir titreme üşüme sardı sonra
acı dolu bedenimi

canım yanıyordu
ama kimse görmüyordu
bende kimseye anlatamadım derdimi
çünkü kelimeler benden daha çaresizdi
onlarda yardım edemedi bana

herkes yağmur yağıyor sanıyordu
oysa ki anlamadılar göz yaşlarımdı onlar
her yere su serpiyordu da
bir yüreğime su serpemedi o yaşlar

benim ecelim olsa da gidişin
çare yoktu
gittin ve bittin işte

hem aşkımla tek bıraktın beni
hem de o insafsız hayatla
tek bir veda sözcüğü bile söylemeden
bir veda yı bile çok gördün bana

artık bana tek bir seçenek bıraktın
vedasız gidişi kabullenmek
kabullendim
elimden geldiği kadar
ama artık yağmur durmalıydı
senle dolu yüreğime söz vermiştim

senin aşkın beni kalbinden silmekti
dönüp arkanı tüm engelleri yok ettiğini sanarak gitmekti
mecburi istikametlerin hep kolayı gösteren kavşağına sapmaktı
benim aşkım ise çabaydı,emekti
engel doluydu
kan kokuyordu
çünkü benim tek yolum savaşmaktı

geride kaldıktan sonra ise
gidenimi saklamaktı
kalbimde öldürmekti
yüreğime gömdüm seni ve aşkını
Allah a emanet ol...