Sonsuz Gazel Şiiri - Kasım Kobakçı

Yüce bir edâ bu,
Derininde kim bilir, hangi aşklar saklı.
Sevgilinin zülfünden inen, gölgelerden tut,
Aşığın sinede yanan, ateşine düşen,
Sonsuz bir gazel...
*
Bu, aruzun coştuğu, veznin hükmettiği bir şiirdir.
Mısraların ahengi şaşmaz,
Beyitlerin manası, derindir elbette.
Gönül eğrisinin, peşinde koşan hayallerin,
Toplandığı, bir bostan köşesidir bu şiir.
*
Haddini bilerek yazılan, bir kasidedir bu,
İlahi olandan, alınan bilgiler,
Sükût ile fısıldanan, sözler gizli burada.
Hocaların öğütleri,
Ve şairlerin övüncü saklıdır, kimi zaman burada.
Burası sözün sanatla yoğrulduğu, yüce bir mekan.
Burada okunur, divan edebiyatı,
Bilinir mefâilün, fâilâtün rükünleri...
*
Öğrenilerek yaşananlar, bu eserlerde.
Gül bahçesinin yoluna dikkat eden bülbülden,
Gönül kulağıyla dinlenen, bir sestir bu.
İtidalin, en başta geleni bu şiir.
Dengelemek için, dünyayı ve öteyi,
Özünden vazgeçmeyen, bir nazımdır bu...
*
Derin bir edâ bu,
Sonsuz gökyüzünün, genişliğine yayılmış,
Uzadıkça huzur veren,
Ve yazdıkça anlamı keskinleşen, bir şiirdir bu.