Sonsuz dünya Şiiri - Nuri Cumhur Özkaya

Zamana susamış sonsuz dünya.
Damağına, yanaklarına, gırtlağına takılan cesetleri hissetmeyecek kadar -susamış ya da büyük, sonsuz olduğu kadar-
Bense diri böceklerden bile korkutulmuş,
Avucuma güvenmiştim
Sonsuz olamayacak kadar uzaktım yok etmeye ve yakın, yok olmaya
Günün birinde ama gün görmeyen yuvamda
Etime acıkmış böceklerle karşılayacak beni,
Büyük, susuz ve sonsuz dünya.