Sonsuz dua Şiiri - Dilaver Zülfikar Demir

Dünyamı kararttın, zehir ettin bana yaşamı
Düşman ettin tüm hısım akrabalarımı
Tanıyamaz oldum canım dediğim dostlarımı
iki cihanda hakkım helal değil sana

Bir ateşin ortasına attın şu faniyi
Sahipsiz sanarsın sen şu deliyi
Rabbim bir daha karşıma çıkarmasın
Senin gibi Allahı bilmez caniyi

Yanına kalır sanma, ilahi adalet tecelli bekler
Deliler makamı çileyi gamı belaya sever
Sen sonuna ağla bu figanı hangi terazi çeker
Her gün bin kahhar ismi dilimde can ister

Kuyularda ipsiz kalasın, ölmeyip yalvarasın
Çaresiz bir derte düşüp derman bulmayasın
Susuzluktan, suların içinde yanıp tutuşasın
Cehennemde vahile ve Erva’ya yoldaş olasın

Gerçeği dilinden değil gözlerinden çıkarsınlar
Dilerim yılanlarla dolu kuyulara atsınlar
Her nefes alışında çiğerini parçalasınlar
Bendeki bu yükü ebediyen sırtında taşıtsınlar

Yolun yokuş olsun, gündüzün geceye kavuşsun
Güneşin doğmasın, hayır kapıların kesilsin
Ne bir zikir ne de bir küçük sevap nasibin olmasın
Ölümünü kendin gibi bir zaliminden elinden bulasın

Mezarında iki melek yerine iki şeytan gelsin
Biri derini soyarken diğeri tuzaklarını göstersin
Dermanın kalmayınca cehenneme sürüklenesin
Hutamelere otağın kurulsun,zakkum yiyeceğin olsun

Zülfikarım sana ahım olsun, hakkım haram olsun
Herşeyi ve herkesi affettiren Rabbim buyursun
Bu zalimi affettirme allahım, hesabımız kalsın
Senin huzurunda suçlu kimse cehenneme atılsın