_ Kendi kuyruğunu yiyen başın kutsal topraklarında ezilsin
doymadın bir türlü gök suya
seni izlerken
sessizce aktın bildiğin yoldan gün boyu küçük suya.
_Yıkandı yüzüm derelerinde
kayboldu bozkırların sıcaklığıyla Ural’dan öte
güneşte kurutulmayan yıkanır oldu Cengiz
tören nerede
şimdi ıslık çalıyor uçan yapraklar dalgasını geçip yaşlı meşeyle
geri dönsem diyorum kapanmış dünya kapılarından
bak tersine yürüyor ayak izlerin belki beş bin yıl önceye
kimse gülmüyor
nefeste aldırmıyor şimal yıldızına ayılar.
_ Ayılar derken
baya büyükçe hani
rüzgârı dinliyoruz beraber kandilde neft ararken
uzun uykusuzluğun ertesi gününde
ne ala
her şeyiniz sahte
imanınız yalan
sularda izledim yine kendimi bu Haziran.
_ Yine rüzgarla yalpalayan tüy gibiydim
kendi gölgemde oynaşıyor tüm sevdiklerim
ah yitenler
kaçırma gözlerini ey İstanbul
bunlar hep senden.
Kayıt Tarihi : 2.7.2017 14:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!