Sonsuz bir söze hitaben

Anılarım bir bir iplere dizildi
Kurutuyorum tozsuz odamda
Üzerlerine kondurmam leke
Yer yerinden oynasada
Nakış gibi işledim,
Sırladım üzerlerini
Her bakan kendini görsün diye
Benim onlar, yaşanmışlığım,
Bencilliğim, çaresizliğim,
Aşklarım ve edepsizliğim
Benim, paylaşmaya hiç hazır değilim
Kusursuz ciltlerde sayfa sayfa incitmeden çevirdim
Her yaprağında tazelik kokar,
Bir de arasında sakladığım defne
Özenle seçilmişlik, farkındalık yatar..
Dizelerimde….
Belki bir gün,
Belki bırakıvereceğim bir miras oluverir
Sevdamın yükü, kalbimin bütünü…
Miras sahibine biraz ağır gelir,
Fırtınalı günlerimiz ak düşen sakalımızda hissedilir.

Hey şıvgın,
Üzüm omcasındaki ışkınlar gibi saçak saçaksın
Çatallaşmış uçların,
Anılar sıraya girdiler ayaklanmak için,
Göz yaşlarımı süz bir yudum sevdan için.
Al öfkemi koy heybene
Panzerler çağırın ömrümün ateşine
Lazım olur yolda belde,
Başını dik, sahibinle kaybol seyirde,
Yitik bir kitaba bakar gibi bakacaksın bu güzelim anılara
Tek baskı yapıldı, devamını bekleme,
Bir daha asla,
Darılma yok, gücenmek bir başka bahara
Her daim canlı kalacak bu anılar,
Harcandı bunca kelam duraksız yollarda
Harcanacak kaç istasyon kaldıysa baş başa
Vurdumduymazca savur küllerini her satır aralıklarına, kıyma
Yalın ayak basarım çakıllı tren yolu taşlarına
Söz ver, ne yaparsan yap, sahip çıkacaksın bıraktığım anılara
Yaşayan aşklara….
Her sevda verilen bir söz değilmidir aslında
SONSUZA….