Ah kalabilseydi keşke
Her şey olduğu gibi olduğu yerde
Anılarda sessizce kaybolup gitti
Sonsuz bir seferin içinde
Gidişlerini hicran ile paslı gözlerim seyretti
Bir yalnızlığım kaldı elimde
Gülüşlerim bile onlar ile birlikte
Ah geri gelebilselerdi keşke
Olmazdı hiçbir şey gözümde
Kısacık bir tos pembeydi bitti
Yaz serinliği günler nerde
Şimdi bu koca evde
Duvarlar üzerime geliyor
Yalnızlık kurulmuş baş köşemde
Sessiz çığlığımı seyrediyor
Artık sıkıntılar umutlarımla yoldaş olmuş
Beyaz günler kederlerimle sevişiyor
Bir tek yırtık eski resimler derdime düşmüş
Bana teselli veriyor...
Kayıt Tarihi : 9.10.2017 22:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yalnızlığın ne olduğunu yaşamayan bilmez.Belki çok yaşlı ihtiyar bir insan iken tüm dostların, tüm sevinçli ve hüzünlü anıların sonsuz bir seferin içinde kaybolup giderken yalnız bir başına kaldığın o evde tüm çarelerin tükenir de koca bir çığlık atmak istersin dünyaya.Ama sesini kimse duymaz sadece eski fotoğraflardaki bir kaç gülüş seni hayata bağlar. Aslında yalnızlığın genci yada yaşlısı olmaz, O öyle keskin bir duygudur ki seni hayattan koparır da karşılığında hiç bir şey koymaz.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!