1981... miadı ne kadardır bilinmez...
gündüzleri çocuklara gülmeyi öğretip geceleri ağlayan o uzak kadına, Mihriye'ye...
Ergen zamanların gökyüzünde yaşadım her şeyi.
Gerisi cehennem biliyorsunuz.
Siz, yaşarken henüz
Ben, sancılar yüklüyordum
Annemin talihsiz gövdesine.
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.