Sonsuz Bekleyişim Şiiri - İzzet Gayretli

​Beklediğim gelmedi, oysa umutlarım "gelecek" derdi;
Damla damla yağmaktan yorgun düştü göz pınarlarım.
Her an, her dakika adını mırıldarken,
Kurumuş, çatlamış dudaklarım...
Sen bana zor deme!
Beklemek, karanlık dünyamın mum ışığıdır.
Umut, bir kelebeğin dünyaya sarılışı gibi sarılır duygularım; her güne.
​Geçmişimdeki acıları düşünüp, yarınlara sımsıkı sarılır umutlarım.
Masum ve temizdir bu sevda; yüreğimde.
Kirli eller dokunmamış umudumdur her bekleyişimin umudu,
Ondandır bu sonsuz bekleyiş,
Ondandır yürek yangınım.
Sanki zaman durdu da takvimden yapraklar bir bir düşmüyor.
Bu yorgunluk gideni beklemekten değil,
Bekleyişimin kanıtıdır azizim.
Son nefese kadar sürecek bu bekleyişlerim;
Ağarmış saçlarımın karbeyazı şakaklarım şahittir beklediğime.
Benden başka, seni kim fark eder?
​Kış güneşi gibi doğuyor bazen umutlarım, ama
Yüreğimi ısıtmak yerine o güneş donduruyor, işte.
​Her nefeste seni anmak, bana bir yemin.
Sönmüş bir yıldızın yeniden doğuşu gibi beklemedeyim;
Yokluğunda çaresiz kalmış ruhumun tek ilacısın.
Ne zaman biter bu gurbet, ne zaman diner bu hasret sancısı?
​Dile gelir mi duam, bir gün son bulur mu bu sol yanımdaki acı?
Kaderime yazılmış o tek inanç:
Gel ve kurtar beni bu sonsuz kederden!
Bu yeni bir hayattır, seninle başlayıp, seninle biten.
​Bu yeni bir bahardır, ruhumun donmuş toprağını yeşerten umut...
Sonsuz bekleyişim...
Beklediğim gelmedi, oysa umutlarım "gelecek" derdi... Sonsuz bekleyişim...
​İZZET GAYRETLİ