Sonsuz Bekleyiş Şiiri - Serap Demirtürk

Karlı dağların ardında
Viran bir kulübede
Yakıp odun sobasını
Bakıyordu ufuklara...
Gelir mi ki derdi her kış,
Büyük bir inatla
Beklerdi gözü yolda.
Kaç kış devirmişti bu beden,
Kaç yalnız kış...
Umudu kazımadan yürekten
Belkilerle geçmişti ömür.
Yıllar önce miydi,
Dün müydü gidişi...
Unutma beni, deyişi...
Unutmadım dedi içinden,
Unutulmazdın ki hiç.
Yalnızlık ne ağır yüktü;
Çaresizlik, öbür adı
Gözyaşına saklı derdinin.
Gözü yollara,
Bedeni toprağa bakıyordu da...
Ah,çekerek anıyordu,
Yitip giden yılları...
Umut... Çorbada aş,
Umut, cana yoldaş,
Umut gayri ona kardaş.
Uzakta...çok uzaktaki,
Nehirler ötesinde,
Bilir miydi ki
Dönüşü, yaşamdı.
Eğri çıkan duman,
Düzelir mi ki...
O yumak yumak eller de
Uzanır mı ki
Pişmanlığa sarınıp...
Yüreğinde yaşattığı,
Can olur mu ki
Bir nefesi kalmış canına...
Titrek elleriyle,uzandı oduna.
Alevin şavkı vurdu
Karşı duvara...
Sessiz bir dokunuş,
Yüreği okşadı...
Kapanırken gözleri,
Duymadı kulakları
Kapının gıcırtısını...
Teneşire sakladı,
Vuslat halkasını.

Serap Hoca