Sonsuz Bekleyiş (2)

Belki birazdan
Ağzım kuruyacak
Dönmeyecekti dilim
Dünyaları verecekti bana
Gelen meçhul sevgilim ...
Küçük beyaz elleriyle
Sunacaktı bana aşk meyi
Sarılarak boynuma,
Unutturacaktı her şeyi
Aralıksız öpüşlerini
Yüzümde gezdirirken
Diyecekti bana:
Tek arzum
Tek emelimsin sen...

Bitmeyen bu hülyalar
Bir gürültüyle durdu
Masum masum duran sular,
Birdenbire kudurdu
Her taraf karışmıştı
Fırtınanın nefesinden
Gelemezdi hiçbir gemi
Bu dalganın üstesinden
Yar üzgün güvertede
Kaptan çaresiz
Gemi güçsüzdü
Ah bu hayat denen canavar
Neden böyle yüzsüzdü
Bir volkandan farksızdı
Vücudumun her yeri
Birden kaptan haykırdı:
Tayfalar dönün geri...

Avuçlarımı amansızca
Kanatırken tırnaklar
Aldı götürdü gemiyi
O kocaman dalgalar
Geri dönen gemi
Küçülüp bitiyordu
Belki de benim gibi
Meçhule gidiyordu

Kavuşmadan ayırdı sular
Yari benden, beni yardan
Artık gemi gelir mi
Bana hiçbir diyardan
Bu liman benim için
İlk ve son yer olacak
Kavuşmadan ayrılmaktan
Zihnim altüst olacak
Ne umudum kaldı artık
Ne de beklediğim biri
Açamıyordum bir türlü
Kapanan gözlerimi
Açılsa da istemezdim
Sanki hayat kuyu dibi
Gezeceğim yıllar yılı
Sahilde körler gibi
Konuşmayacaktım ne bir yıldız
Ne güneş, ne de ayla
Ve yalnızlık gülecek
Karşımda kahkahayla...

Mençeler Köyü - 1980