Sonsuz Şiiri - Feyza Esen

Henüz dünya doğmamıştı,
Yıldızlar birbirine göz kırpmazdı.
Evrenin en ücra köşesinde
Aşıkların bağırışları yankılanmazdı.
Sanki bir ressam sevgilisini çizer gibi
Her şey kusursuz, her şey olağandı.
Belki de bir olan ayrılmaya karar vermeseydi,
Cennet zihinlerin yanı başında
Öylece boşlukta süzülmelerini beklerdi.
Ne yazık ki insanoğlu durduramadı kendini.
İlk günahıydı bu, sonuna razı gelmedi.
Tutkuyu, korkuyu ve en çok da arzuyu istedi.
Ah! Bilse halbuki ne kadar acizdi.
Sonsuz olduğunu zannetti,
Aslında ölmek için var edilmişti.