Sonsuz Şiiri - Aydoğan Yavaşlı

İlk seni bildim: Rüzgâr kesti dilimi
Başka denizlerin tuzunu yarama basmadım
Yalnızlık anlaşılmaz meyve
Bense uzun bir yağmanın adıydım

Saçlarımda o iğde kokusuyla göçmen oldum dilime
Kuşlar uçar, otlar büyür; ben sende saklanırdım
Seni bilirdim çünkü: Koşup durmak gibi bir büyük devrime
Kusursuz bir cinayeti anımsatan

Son bildim seni: Yağmur doldu dilime
Nasıl çıktığımı bilmiyorum bunca yangından
Bir bağçe. Kendi halinde. Melâle hafif teşne
Hayata ve gerçeğe aldırmadan