Sonrası; düşmüş bir yaprağa attığım bir tekme bile buruyor bir yerlerimi,
Düşmüşe, bir tekmede ben atmışım gibi oluyorum.
Oysa ben hep ezilenin, düşenin yanında olmaktan mutluydum.
Ne oluyordu bana?
Güneşi bile kıskandığım anlar oluyordu.
Öğleden sonrası mesela, tam bir hayal parkı oluyor.
Üşüyünce üstüme bir yorgan alırım diyorum, birden yüzüm kızarıyor.
Sonra kendimi bağışlıyorum ve uzamış bir pişmanlık serisi başlıyor.
Gördüğüm tüm balonları patlatmak gibi bir his uyanıyor içimde.
Kırmızı bir burnum olsaydı diyorum, palyaço mu olurdum?
Pamuk şekeri sevmem, ama pembelere bayılırım.
Ne oluyor bana diye sordum anneme;
Aşık mı oldun sen dedi?
Güldü,
Güldüm,
Güldük…
Kayıt Tarihi : 21.1.2014 22:29:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Kızılırmak](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/01/21/sonrasi-63.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!