Sonraları 1 Şiiri - Can Akın 2

Sonraları,
Neden bilmiyorum,
Kaçtın…sürekli kaçtın benden….
Benim olduğum yerlerden…
Biraz daha ötelere bir yerlere…
Oysa birbirimizden ne kadar uzak olabilirdik ki…
Anlatmayacağım daha fazla...
tatsız günlerdi, bitti neyse ki…

Ve birgün,
Yeniden şiirlerin gelmeye başladı bana…
Yaşamın anlamsızlığına ilişkin…
Ve bakışların,
yeniden parlamaya başladı,
bütün ihtişamı ile…
Ben bakışlarını anlayabiliyordum,
Ya bakışların,
ne söylediklerini biliyormuydu?

Biliyormusun, uzaklardayken hergün sana birşeyler yazmak istedim,
Hergün sesini duymak istedim…
Biliyorum çocukçaydı…olmadı zaten…
Ama istedim işte…hem de çok istedim…
Hergün de aranmazki…
aramadım zaten…aramadın sen de...

Ve gözlerindeki o parıltı,
Dayanılmaz bir hal aldığında,
Yitirdim bütün benliğimi yavaşça…
Yok olmak istedim gözlerinin o simsiyah dinginliğinde…
İşte,
Yıllar sonra,
içimdeki yaramaz çocuk özgürdü artık…
ister tutku de,
ister aşk,
ya da her kim ne derse desin….
istedim seni…(hala da istiyorum delicesine)
herşeyden çok…
ve buluverdik kendimizi sokaklarda gizlice…

Hiç kimseler incinmedi bizim yüzümüzden,
Hiç kimse acı çekmedi, bizim dışımızda...
Sadece Sen ve Ben,
O bir kaç saat için,
yıllar önce yitirdiğimiz şeyleri yaşadık beraberce...
Sadece,
sadece senin ve benim olan o birkaç saat...
Aynı özlemlerle,
Aynı susamışlıkla aşka, ilgiye…
Ve Beyoğlu'nda bir meyhanede,
Dışarıda tatlı bir yağmur yağarken,
Başımızda şarap dumanları,
Yüreklerimizde bir telaş...
Eller buz gibi...
O ne yapacağını bilememezlik...
O şaşkınlık gözlerindeki...
O kıpır kıpır olması insanın içinin...
Yeniden hissedebilmek,
Sevebilmek,
Sevilmek (mi? - yazmasam olmaz...)