Şehirde gözümü açtıgımda yalnızlıkla tanışmıştım
kangren olmuş yüregimdeki platonik aşkımla
zifiri karanlıkların kalbine dogru yürüyordum
üzerine buraya çöp dökenin... yazılı duvarlar
dostca olmayan bakışlarla bana bakıp
siktir ol git diyordu sanki
labirentte kaybolmuş karamsar duygularım kabarıyordu
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta