Sonra ki çok sonra,
Uzun yollar ve yılların ardından,
Uzun yollar ve yılların yorgunluğuyla,
Nefes nefese biri gelir.
Önce, o yorgunluk ve o yoğunlukla,
Ki her nasılsa;
Camı, çerçeveyi indirir aşağıya;
Dağıtır dört bir yanı.
Sonra ki bir müddet sonra,
Toparlar kendi dağıttığını.
Ve kendi dağınıklığını,
Geçer, oturur en başköşeye.
Ki orası onundur zaten...
Kayıt Tarihi : 17.3.2014 23:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!