Sonra bir gün Şiiri - Sefa Çelik

Sonra bir gün sen çıkıp geldin,
Gözlerinde bir kuşun yarım kalmış kanat çırpınışı,
Sözlerinde baharın yırtılmış sayfaları,
Geldin, tüm sessizlikleri bozdun.
Uykularımın kenarında gezinirken ölümler,
Birden dirildim, hayata asıldım.
Gelişin bir zaferdi;
Yalnızlığımın boynu bükük heykeline karşı.

Gözlerin var ya,
Durdurur en derin isyanları,
Fırtınalara inat,
Başımı eğdirir, ama asla boyun eğdirmez.
Ben senden önce kelimelere yabancıydım,
Her biri dikenli teller gibi,
Dilimde kanatıyordu hepsini.
Sen geldin, dilime bahar,
Yaralarıma merhem,
Tüm şiirlerime şahit oldun.

Bir akşamüstü oturdum,
Düşlerin kıyısında savurdum dertlerimi,
Kahrolmuş cümlelerden,
Kurtulmuş bir adam oldum.
Yırtılmış defterlere adını yazdım,
Duvarlarıma seninle sustum.
Çünkü bilirim,
Adını yüksek sesle söylemek,
Koca şehirleri uykusuz bırakır.

Ben, bir kırık saat gibi dururdum köşede,
Zaman bana, ben zamana küsmüş.
Ama sen geldin,
Bir martı gibi yaklaştın dalgalarıma,
Kırık dökük saatleri yeniden kurdun.
Şimdi sensiz geçen zaman,
Eksik bir şarkı gibi, yarıda kalıyor.

Yüreğimde senin adını taşıyan bir ağırlık,
Görünmez bir zincir;
Her adımda bir yankı,
Her solukta bir fısıltı.
Yürüdüğüm sokaklar hep sana çıkar,
Bir çocuk ellerini açar göğe,
Adını mırıldanır dualarında.
İşte o zaman,
Sana inanmak, kendine inanmak demek.

Bir mavi rüzgar esti birden,
Yüzümü yakan soğuklar,
Hüznün keskin bıçağı,
Bir anda eridi.
Çünkü sen vardın.
Şehrin kaybolmuş caddelerinde,
Ayak seslerinle döndü dünya.

Yaralarımızdan bir şiir doğar mı dersin?
Kendini kaybeden kelimelerden,
Sana çıkan cümlelerden.
Sana adanmış bir ömür,
Küçük sevinçlerin gölgesinde büyür mü?
Yoksa sen de bilir misin,
Her mısranın bir kalp çarpıntısı olduğunu?
Her suskunluk, bin savaş mıdır sende de?

Bir gün gelir de,
Gözlerin başka denizlere kayarsa,
Sesin başka rüzgarlara karışırsa,
Ben yine buralarda olurum,
Toprak kokan eski sokaklarda,
Başımda yalnızlığın koyu gölgesi.
Ama bil ki,
Unutmak bir dağın zirvesine sürgün yemektir,
Ve ben hiçbir zaman dağlara sığınmadım.

Sonra bir gün, sen çıkıp gittin belki,
Ama her şey senden sonra başladı.
Bir çocuk dudağında,
Bir yaşlı adamın ellerinde,
Bir kitap köşesinde.
Ve ben, bir dağın yamacında,
Sana dair her şeyi avuçlarımda sakladım.
Bir devrim gibi geldin,
Gidişin ise kalbime bir gece baskını.
Ama ben,
O yenik saati hep sende kurdum.

Sefa çelik