SONRA ANLADIM Kİ
Sabrımı sınıyor umutlar.
Hayata dair ne kadar güzel hisler varsa
hepsi ipotek altında.
Oysa mucizelere gebe hayallerim vardı benim.
Hiçbiri doğmadı.
Hiçbiri hayata tutunamadı.
Kerbelada ki bir damla su kadardı.
Ölüm döşeğinde ki hastanın son nefesini alıp verdiği saniyeler kadardı.
Bir kelebeğin ömrü kadardı ömürleri.
Ömür dediğin nedir ki !
Göz açıp kapayıncaya kadar geçer giderdi.
Sonra anladım ki !
Fazla yüz göz olmayacaksın şu kahrolası hayatla.
Kaderini fazla kurcalamiyacaksın.
Kurcaladıkça içinden çıkılmaz bir hâl alıyor.
Kabuk bağlamaya başlayan yarayı,
Tekrar tekrar kanatıp durmanın anlamı yok. !
Bırak iyeleşsin.
Hepimizin sonu değil mi?
Dünyada ki en rahat yer olan toprağa uzanıp yatmak,
Ve sonsuz rahata kavuşmak.
0 zaman hayatla dalaşmanın anlamı ne?
İyi veya kötü,
Güzel veya çırkin,
Ecel seni bulana kadar,
Kaderine de küsüp durma.
Sonra anladım ki !
Hayatın bana söyleyeceği sözcükler var daha.
Tamamlanmamış cümleler var.
Ve daha anlamını yitirmemiş bir ben var şu hayatta.
Gülay Pelit
09.02.2022
Kayıt Tarihi : 13.6.2023 09:53:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!