Sonra anladım ki;
yüzün de ki beyaz gül nakışlarından
venüs’ün şarap bakışlarından
öptüğüm yumuşak yanaklarından
dağdan, taştan, yağmur’dan
gözlerinde alev alev yanan
beni cehennemlere çağıran
bir sen kaldın geriye
sırılsıklam kollarımdan
gecenin sonunda, şehvetine benden bir kesik
tutkulu, esrik
sonra anladım ki; kan rujlu bir yosma dudaklarda
bitmiyordu aşk…
Seydi Turğut
Kayıt Tarihi : 9.2.2025 11:53:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!