Adalet gelsin diye Dünyayı yıkardık.
Sonra anladık ki,
Yıktığımız sadece kendi ruhumuz.
Özgürlük için dünyayla savaşırdık
Sonra anladık ki,
Savaştığımız sadece kendi egomuz.
Sonra anladık ki,
Ne adaleti aramışız,
Ne özgürlüğü savunmuşuz
Sadece ve sadece kendimizi kandırmışız.
Vazgeçtiklerimizle,
Seçtiklerimizle,
Sevdiklerimizle,
Gördüklerimizle,
Yavaş yavaş ölmüşüz ve öldürmüşüz.
Ve sonra anlamamışız ki
Sevgi için yıkmalıymışız nefreti,
Hoşgörü için dikmeliymişiz çiçekleri.
Yapmamışız, yapamamışız,
Bu yüzden yaşan ölüler olarak sadece savrulmuşuz
Küllerimizle savrulmuşuz,
Nefretimizle.
Her nefesimizle kavrulmuşuz
Nefretin ateşlerinde.
Gene de öğrnememişiz sevmeyi.
Sevmek insana göre değilmiş,
Sevmek bana göre değilmiş,
Sevmek sana göre değilmiş...
Kayıt Tarihi : 23.8.2007 11:44:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)