Sönmez sevda yanığım…
Saldım ruhumu tenimden, bir güvercin misali.
Kanatlarım sen ol, yüreğimi alıp götür.
Baktım kalp gözümden, mecnun misali.
Leylam sen ol, ömrümü alıp götür.
Dar gelir buralar, kendimle baş başayken,
Gözlerim kan çanağı, gecelerden çıkarken.
Uykular saklambaç oynar, hep beni söbelerken,
Sokul gönül köşküme, uyusun duygularım.
Konuşsam da boşluğa, duyulmaz ki sesim.
Sözlerim sevda olur, düğümlenir nefesim.
Gecenin soğuk yüzüne, baktıkça gözlerim…
Yüreğimin derinlerinden, akar hecelerim.
Sen bakışlarıma dolan, gecenin karanlığı,
Aysız gökyüzünün, sessiz çığlığı,
Sönmez sevda yanığım, yürek atışım.
İçimdeki haykırışlarımın, suskunluğu…
Oktay ÇEKAL
27.09.2016-15.45
Kayıt Tarihi : 2.12.2016 02:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!