Sönmeyen Gözler, Sönmeyen Hatıralar

Işık söndü sanmışlar...
Işığı kaybettin sanmışlar...
Sanmışlar işte...
Sormuşlar mı peki?
Bana sormuşlar mı sanarken?
Işığını açıp bakmışlar mı gözlerinin, aslında parlarken?

Işığı aç ışığı!
Karanlık zannetme etrafı...
Yazarak daha da hisset onun gözlerindeki çılgınlığı...
Ne diye yazacaksın ki?
Sen benim kadar istedin mi yeşil görmeyi?
Sen bir yabancısın...
Gelmez aklına ışığı açmak...
Kendin karanlıkta dolaşırken,
Bari inandırma benim yarimi pırıltısının söndüğüne...
Işığını görmesini fark ettir,
Elinden gelmiyorsa sus yabancı...
Niyetin ne olursa olsun,
Sen sus yabancı...
Sen anlamazsın...
Bize bırak bizim olanı...

Şimdi...
Geldim yine sana...
Sönmez korkma!
Sönmez gözlerin...
Ben senin kadar gözlerini de sevdim...
İnanma bana...
Gerçekçi değil söylediklerim,
Farkındayım...
Kim demiş gözleri sevmek,
Gözü sevileni iyileştirir diye?
Değil mi?
Yarası olmayan kimse,
Kimseyi sevmez ki, değil mi?
Var mı sebepsiz sevmek?
Hayır hayır o aşktı galiba...
Var desem inanır mısın?
Bir sebebi olsa bile,
Onlar ne gözlerin, ne de güzelliğin desem;
İnanır mısın?
Gözlerin benim tercümanım, dilim, ellerim,
Gönlün benim aşkım, canımın ta canı desem;
...

Desem ki her gün sana sarılarak uyuyorum,
Her gün yorgunluğunu kendime katmak istiyorum,
Her gün dermansızlığına ortak olmak,
Ve orada kalmak istiyorum...
İnanır mısın?

Yorulamıyorum senin kadar...
Yoramıyorum kendimi...
Gözlerindeki ışığı her gün,
Ama her gün görmek istiyorum desem,
O mücevheri daha da,
Ama daha da parlatmak istiyorum desem,
Göz kapaklarına bir kerecik,
Ama sadece bir kerecik dokunmak istiyorum desem;
Kızar mısın?

İnanma bana...
Gerçekçi değil söylediklerim...
Her gün görsem o ışığı ne olur ki, değil mi?
Mücevher parlamış parlamamış banane, değil mi?
Göz kapakların,
Benim dokunuşlarıma ne diye cevap versin, değil mi?
Deme öyle...
Gülmeni anlıyorum,
Ama alaylık bir yanım yok...
Sadece seviyorum...
Değişik seviyorum...
Ama eğer bir gün biterse bu büyü,
Canımın yarısından olursam,
Bana kızma...
Çünkü canımın yarısı gitmiştir zaten...

Gecendim, gündüzündüm,
Geçen yıl bu zamanlar...
Gecemdin, gündüzümdün,
Geçen asır bu asırlar...
Ve hatıralar,
Senin kadar yorgun...
Ama sönmedi işte anlasana...
Senin gibi,
Sönmedi onun da gözleri...
Yalnızca kapanıyor göz kapakları,
Korumak için mücevheri...