Sönmeyen Aşk Ateşi Şiiri - Günay Tekeşin

Bir çocukluk aşkıydı
Yıllar önce başlayan..
Gün geçtikçe çığ gibi büyüyen..
Yüreklerini yakıp kavuran.
Onlar çizmişti gözlerini gözlerine;
Bir kara sevdaydı bu
Yaşadıkça alevlenen..

En güzel mektupları yazdılar
En güzel türküleri söylediler..
Duymayan kalmadı
Bu eşsiz aşk masalını..
Kaç yıl geçti aradan
kaç kış, ilkbahar yaz
Zalim kader örmüştü ağlarını
Ayırdı yollarını ansızın..

Ayrılık acıttııı,yaktı yüreklerini
Kül ettii...
Onlar kavuşamadıkçaa
Büyüdü kara sevdaları büyüdü..
Sığmadı kalplere
Bir yanardağ olduu...
Alev aldıı yüreklerii..

Onlar umarsızcaa sevdiler,
Yollara inat,ayrılığa inatt,,
Hiç kaybolmadı aşk ateşi..
Vaz geçmediler sevdalarından..

Başka başka sevdalara yelken açtılar
unutmak için kaybolmak için..
Her sevdada hüsrana uğradılar
Unutamadılar bir türlü.. unutamadılar.
Bıraktı en sevdiği sazını sözünü
genç aşıkk.. isyan etti zamanlaa..
Bıraktı kendini savruldu ordan oraya..
Sorar olmuştu her geçene
Yeşil gözlü Hülya'sını
Her yüzde onu görmüştü
Her bakışta her gülüşte..
Kavuşamamıştı aşkınaa..

Ne güneş kurutmuştu,
Ne de ayaz dondurmuştu;
Sönmemişti yüreğinde ki ilk aşk..
Evlenmiş çocukları olmuştu..
O onu özlüyordu hala...
Tertemiz, el değmemiş
kirlenmemiş aşkını...
Mısralarda kalmıştı..
Aşkını anlatan her hece..

Umudu hiç bitmedi,,
Belki de umuduydu onu ayakta tutan.
Belki diyordu belki!
olurya BİR GÜN
Hiç ummadık bir yerde
Elimizde baston
Belimiz bükülmüş..
KARŞILAŞIRIZ...!
Yıllar değiştirmiş olsada
Tanırız birbirimiz TANIRIZ..
Bakışırız doyasıya
tıpkı ilk gün ki gibi..

Uzanır ellerimiz hasretle kavuşmak için
düşer bastonlar kırılır dizler,,
Son demidir artık ömrün..
Birazdaha derler biraz daha..
ellerimiz Kavuşsunn Tanrımm...
Bu bitmeyen bir kara sevdaa..