Sönmesin Aydınlık Şiiri - Özlem Şahin

Kaderimde gülmek yoksa gülemem ki;
Yiğitler bir bir düşerken kara toprağın bağrına,
Ağlarken analar 'yavrum, yavrum' diye,
İşkencede bağırırken nazlı gelin
Ben nasıl gülerim?
Nasıl güler insanoğlu?
Şimşekler çakarken insanlığın üstüne
Namlular sökerken dostun bağrını,
Dağlar titrerken giden can için,
Ben nasıl gülerim can, nasıl?
Düşerken kavgada dostlar bir bir,
Çankaya'da patlarken bombalar,
Sönerken aydınlık,
Güller koparılırken bir biri bağrımızdan,
Nasıl güleriz can, nasıl?
Kadermiz mi bizi gülmemeye mahkum eden
Yoksa kararlı mücadelemiz mi bilinmez.
Artık aydınlıklar sönmesin,
Sönmesin dost.
Ağlamasın artık analar,
Bağırmasın işkencede nazlı gelin.