Sonların Önü Şiiri - Kağan İşçen

sonların önü

Gizi kirlenmedi henüz
Gözlerden uzak ayrılığımızın
Sıradan bir kışı daha yeni ayrı geçirdi
Sayrılı yalnızlıklarımız...
Emanet bir parkta çocukluğumuza döndük
Yorgunluğumdan sana
Kuşları anlatamadım o gün
Ve akşam
Bütün sonların önüne geçti yine
Noktalaşan çocuk hüznün
Ilık bir karanlığa bıraktı yerini
Elleri ceplerinde derin düşünceli
Avurtları çökük cılız bir adam
Cigarasını fırlatırken taşları kırık kaldırıma
Son anını kaptı kirpiklerim
Belki noktalaşan çocuk hüznünü
Acemi düşlerimde
Pastel mutluluklara taşırım diye...